مدير‌عامل مؤسسه فيلميران در گفت‌و‌گو با شهر عنوان كرد:
سينما آينه مشكلات جامعه است/ مشروب در جامعه هست كه سينما نشان مي‌دهد
مدير‌عامل مؤسسه فيلميران و پخش‌كننده فيلم گفت: مشكلات جامعه بايد در سينما گفته شود؛ در غير اينصورت آمارهاي آسيب‌هاي اجتماعي هر روز بيشتر خواهد شد.
علي سرتيپي در گفت‌و‌گو با خبرنگار فرهنگي «شهر»، در خصوص پرداختن سينماي ايران به مضامين خيانت، با تاكيد بر اينكه «من مادر هستم» به هيچ عنوان به خيانت نمي‌پردازد، عنوان كرد: اين فيلم فقط مي‌خواهد به جامعه هشدار دهد. همه چيز را نمي‌توان با زبان گفت كه بد است. بايد به صورت عيني، جامعه و وضعيتي را كه در آن به سر مي‌برد، به افراد نشان داد؛ در غير اينصورت بايد شاهد اين آمارهاي بالاي طلاق باشيم كه ريشه آنها به موضوعات پرداخته شده در فيلم‌هايي مانند «من مادر هستم» برمي‌گردد.
تهيه كننده سينما با اشاره به اينكه «من مادر هستم» مي‌خواهد بي‌بندوباري طبقه متوسط جامعه را به تصوير بكشد، عنوان كرد: اين فيلم به اتفاقاتي مي‌پردازد كه در چنين خانواده‌هايي مي‌افتد و در آخر هم به آن سرانجام منجر مي‌شود. در آخر اين فيلم عبرتي وجود دارد كه همه مخاطبان مي‌گيرند. بنابراين اصل قصه اين حس و حالي است كه به بيننده منتقل مي‌شود.
وي در رابطه با معترضين اين فيلم، اظهار داشت: معترضين اين فيلم كساني بودند كه اصلا فيلم را نديده بودند. اعتراض‌هاي به وجود آمده به مسايل سياسي و مشكلات بين حوزه هنري و ارشاد برمي‌گردد. به طور كلي مسايل به خود اين فيلم‌ها از جمله «من مادر هستم» مربوط نمي‌شود. اگر به «من مادر هستم» اعتراض نمي‌كردند، به فيلم ديگري از جمله «بي‌خود و بي‌جهت» كاهاني، فيلمي از سامان مقدم يا فيلم ديگري را دست‌مايه و بهانه براي اعتراض قرار مي‌دادند.
اين تهيه‌كننده سينما با بيان اينكه بي‌بندوباري در «من مادر هستم» آموزش‌محور است، اظهار داشت: به دليل اينكه اگر بخواهيم يك سري مسايل را مطرح كنيم، بايد از يك موضوعاتي چشم‌پوسي كنيم و به نوعي براي گفتن مواردي از مسايل جامعه بايد هزينه دهيم.
مدير پخش كننده فيلم در سينماي ايران با اشاره به اينكه در قرآن كريم هم خيانت مطرح شده است، خاطر نشان كرد: از كلام وحي كه سخني بالاتر نيست و در آن از چنين مسايلي از جمله داستان يوسف و زليخا صحبت شده است. در فيلم «پاييز صحرا» اين مسايل مطرح شده بود. درس و عبرتي كه از اين دسته فيلم‌ها مي‌گيريم، اهميت دارد. در برخورد با چنين فيلم‌هايي مشكل اصلي نگاه و زاويه ديد معترضين است و نه چيز ديگر.
سرتيپي با تاكيد بر اينكه بالاخره سينما براي مطرح كردن حرفش بايد از مديوم خود استفاده كند، عنوان كرد: براي اينكه اين رسانه بتواند با مردم ارتباط برقرار كند و آنها را دقايقي از جلوي ماهواره و مانند آن جدا كند و به سينما بكشاند، بايد تصاوير و موارد متفاوتي را به مخاطبانش ارائه كند؛ در عين حال كه فيلم آموزند‌اي از جمله «من مادر هستم» را عرضه مي‌كند. به طور كلي آن حسي كه مخاطب با آن از سينما بيرون مي‌آيد مهم است و فيلم توانسته باشد شرايط يك طبقه را نقد كرده باشد.
وي با اشاره به اينكه سينما بايد حرف شرايط جامعه را بزند، اظهار داشت: اين همه قاچاق مشروب و مانند آن در جامعه وجود دارد و همواره اخبار آن را از تلويزيون و رسانه‌ها دريافت مي‌كنيم يا اينكه فرار دختران و قاچاق جنسي و مسايلي از اين قبيل. در واقع همه اين موارد در جامعه وجود دارد. آيا بايد چشم‌هايمان را به روي اين مسايل ببنديم و بگوييم هيچ مورد و مشكلي وجود ندارد؟ بايد اينها را آسيب‌شناسي كرد و مورد بررسي قرار داد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند